Het achterlaten van mijn éénjarige dochter bij een jonge nanny terwijl ik een maand op zakenreis was, was al zenuwslopend genoeg. Toen ik verborgen camera’s installeerde om mijn zorgen te verlichten, had ik nooit gedacht dat ze een moment zouden vastleggen dat mijn vertrouwen en familiebanden zou herdefiniëren.

Ik werk op afstand, en mijn man Kevin runt een klein bedrijf. We hebben een prachtige éénjarige dochter, Lucy. Lucy is het zonnetje in ons leven en brengt ons elke dag immense vreugde. Thuiswerken stelde me in staat om altijd bij haar te zijn, en ik koesterde elk moment.

Onlangs bood mijn baas me een kans om op zakenreis te gaan. Het was een geweldige carrièremogelijkheid, maar het betekende dat ik een hele maand van huis zou zijn. Dit was de eerste keer dat we een nanny voor Lucy nodig hadden. Kevin en ik waren een beetje nerveus, maar we wisten dat het nodig was.

Op een avond, nadat Lucy in slaap was gevallen, zaten Kevin en ik aan de keukentafel, omringd door stapels nanny-aanvragen. “We hebben iemand nodig die betrouwbaar is, Kevin. Iemand die net zoveel van Lucy houdt en voor haar zorgt als wij,” zei ik, terwijl ik door de papieren bladerde. Kevin knikte nadenkend. “Ik weet het, Hayley. We vinden wel de juiste persoon. Laten we beginnen met deze topkandidaten.”

We nodigden een paar kandidaten uit voor interviews bij ons thuis. We wilden zien hoe ze met Lucy omgingen. De eerste kandidaat, Amanda, was een 48-jarige vrouw met jarenlange ervaring. Ze had een kalme uitstraling en een warme glimlach. Amanda’s interview ging goed, maar Lucy warmde niet zo snel op aan haar als we hadden gehoopt.

Daarna ontmoetten we Sarah, een 22-jarige geneeskundestudent. Sarah had een aanstekelijke energie en een stralende glimlach die de kamer onmiddellijk verlichtte. Ondanks mijn bedenkingen over het inhuren van iemand zo jong en aantrekkelijk, was Kevin erg enthousiast over Sarah. “Ze is geweldig met Lucy, Hayley. Kijk hoe gelukkig ze is,” zei Kevin met een glimlach.

In het einde besloten we Sarah in te huren. Kevin’s enthousiasme was aanstekelijk, en Lucy leek beter met haar te klikken. Toch kon ik mijn zorgen niet van me afschudden. De nacht voordat ik op reis ging, installeerde ik in stilte verborgen camera’s door het hele huis.

Het was mijn manier om Lucy’s veiligheid te garanderen en mezelf gemoedsrust te geven terwijl ik weg was. De eerste paar dagen van de reis verliepen soepel. Kevin stuurde me foto’s van een lachende Lucy, en Sarah leek haar werk goed te doen. Maar naarmate de dagen verstreken, checkte ik constant de camerabeelden.

Op een avond, na een bijzonder lange en vermoeiende dag op mijn zakenreis, besloot ik de beelden te bekijken voordat ik naar bed ging. Wat ik zag, schokte me compleet. Het was nacht, en Lucy lag op de grond, duidelijk moeite met ademhalen hebbend. Sarah zat naast haar, probeerde haar te helpen, terwijl Kevin op het bed lag, schijnbaar in tranen.

Mijn hart bonsde in mijn borst. Ik greep onmiddellijk mijn telefoon en belde Kevin, maar hij nam niet op. Paniek overspoelde me terwijl ik de beelden bekeek, me hulpeloos en ver weg van huis voelend. Dertig minuten later ging mijn telefoon. Het was Kevin. Ik nam meteen op, mijn stem trillend. “Kevin, wat is er aan de hand? Wat is er met Lucy gebeurd?”

“Hayley, kalmeer,” zei Kevin, zijn stem schokkend. “Lucy had een ernstige episode. Ze kon niet ademen, en ik… ik bevroor. Ik kon niet bewegen. Ik had een paniekaanval.” Ik kon de pijn in zijn stem horen. “Wat bedoel je met bevriezen? En waarom was Sarah daar?”

“Lucy was extreem onrustig en huilde ontroostbaar. Ze leek rustiger met Sarah, dus vroeg ik haar om ’s nachts te blijven. Tijdens de nacht kreeg Lucy ademhalingsproblemen. Ik raakte in paniek en wist niet wat ik moest doen, maar Sarah… ze wist precies wat ze moest doen. Ze redde Lucy’s leven, Hayley.”

Een golf van emoties overspoelde me: opluchting dat Lucy in orde was, dankbaarheid naar Sarah, en schuldgevoel omdat ik aan haar had getwijfeld. “Dank je dat je me dit vertelt, Kevin. Ik ben zo blij dat Lucy in orde is.” De volgende ochtend wist ik een vlucht terug naar huis te krijgen. Zodra ik door de deur kwam, rende ik naar Lucy en pakte haar in mijn armen. Ze giechelde, zich niet bewust van de schrik die ze ons had gegeven. Kevin kwam naar me toe, uitgeput maar opgelucht om me te zien. “Hayley, het spijt me zo dat je er op deze manier achter moest komen.”

“Het is oké, Kevin. Het belangrijkste is dat Lucy in orde is,” zei ik, hem stevig omhelzend. Sarah kwam toen de kamer binnen, er wat aarzelend uitziend. “Hoi, Hayley. Het spijt me zo van alles. Ik deed wat ik kon om Lucy te helpen.” Ik draaide me naar haar toe, tranen in mijn ogen. “Dank je, Sarah. Dank je dat je er was voor Lucy en voor Kevin. Ik weet niet wat we zonder jou hadden gedaan.”

Sarah glimlachte, zichtbaar opgelucht. “Ik ben gewoon blij dat ze oké is.” Als de dagen verstreken, kon ik niet anders dan nadenken over alles wat er was gebeurd. Sarah had zichzelf bewezen op een manier die ik nooit had verwacht. Ik realiseerde me hoe verkeerd ik was geweest om aan haar te twijfelen. Ze was niet zomaar een nanny; ze was een reddingslijn voor ons gezin in een moment van crisis.

Femke Wiersma: hoe een nuchtere Friese politica uitgroeide tot een opvallende verschijning in Den Haag

Wie denkt dat politiek alleen maar bestaat uit grijze pakken, inhoudelijke discussies en formele optredens, heeft de opkomst van Femke Wiersma waarschijnlijk nog niet van dichtbij gevolgd. De politica van de BoerBurgerBeweging (BBB) is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een van de meest besproken verschijningen in Den Haag — niet alleen om haar inhoudelijke standpunten, maar ook vanwege de manier waarop zij zich presenteert. In een tijd waarin veel mensen afhaken van politieke debatten, weet Wiersma juist een bredere doelgroep te bereiken door toegankelijk, authentiek en zichtbaar te zijn.

Een opvallende persoonlijkheid in een formele wereld

Femke Wiersma laat zien dat politiek allang niet meer draait om het wegstoppen van persoonlijke stijl of identiteit. Waar veel politici geneigd zijn om volledig op te gaan in formele protocollen, kiest Wiersma ervoor om zichzelf te blijven. Dat betekent: nuchter, duidelijk, toegankelijk en met een uitstraling die zich niet laat inperken door verwachtingen.

Juist die combinatie van openheid en professionaliteit maakt dat ze opvalt. Zodra ze verschijnt in het parlement, bij een debat of in een interview, volgen reacties elkaar snel op. Niet zelden gaat het dan om de manier waarop ze zich presenteert — verzorgd, zelfverzekerd en herkenbaar — maar altijd binnen de grenzen van wat past bij een minister of bestuurder.

Die zichtbaarheid brengt gevolgen met zich mee. Ze lijkt zich ervan bewust dat je in de moderne politiek niet alleen inhoudelijke dossiers vertegenwoordigt, maar ook jezelf als persoon. Toch laat ze nooit de indruk ontstaan dat ze daarvan misbruik maakt. Alles blijft functioneel: toegankelijkheid gebruiken om een boodschap duidelijk over te brengen.

Van televisie naar politiek: een ongebruikelijke route

Veel mensen herinneren zich Femke nog uit haar deelname aan het populaire televisieprogramma Boer zoekt Vrouw in 2010. Die deelname maakte haar op dat moment bij een breed publiek bekend. Ze presenteerde zich toen al als iemand met een open houding, een vleugje humor en een praktische instelling. Hoewel haar deelname destijds vooral gericht was op de zoektocht naar liefde, bleek later dat haar verschijning ook iets anders opleverde: herkenbaarheid.

Toen Wiersma jaren later politiek actief werd voor de BBB, ging bij veel kijkers meteen een belletje rinkelen. Niet omdat ze bekend wilde zijn om haar verleden, maar omdat ze herkenning opriep. Die herkenning maakt dat zij nu gemakkelijker in gesprek komt met mensen die misschien niet vanzelf de politiek volgen.

De stap van televisiedeelnemer naar politica lijkt groot, maar Femke laat zien dat ervaringen buiten de politieke bubbel juist waardevol kunnen zijn. Ze kent het platteland, ze kent de agrarische sector van dichtbij, en ze weet hoe het is om zowel binnen als buiten de spotlight te staan. Dat maakt haar in de politiek een stevige, toegankelijke stem.

Een publieke figuur die social media begrijpt

Waar veel politici worstelen met sociale media, lijkt Wiersma er juist een natuurlijk gevoel voor te hebben. Ze toont zich online niet als iemand die alleen maar formele aankondigingen doet, maar als een persoon met een werkweek, een agenda, een team en een privéleven dat niet volledig verborgen blijft.

Op Instagram en andere platforms laat ze geregeld zien hoe een dag van een minister eruitziet — van vergaderingen en werkbezoeken tot momenten waarop ze even tot rust komt. Het is die mix van professionaliteit en menselijkheid die haar volgers aanspreekt. Ze is niet afstandelijk, maar ook niet op zoek naar sensatie. De balans is precies goed voor een publiek dat hongerig is naar politici die benaderbaar zijn.

Haar stijl is consistent: verzorgd, positief en helder. Ze houdt het luchtig waar dat kan, en serieus waar dat moet. Daardoor werkt haar online aanwezigheid eerder verbindend dan polariserend, en dat onderscheidt haar van veel andere politici.

Verfrissend in een tijd van politieke moeheid

Nederlandse politiek wordt regelmatig bestempeld als ‘saai’, ‘voorspelbaar’ of ‘vermoeiend’. Veel mensen haken af omdat discussies complex lijken en partijen steeds minder vertrouwen wekken. Juist in die context is een politica als Femke Wiersma opvallend. Niet alleen omdat ze zichtbaar is, maar omdat ze herkenbaar is.

Ze spreekt in begrijpelijke taal, blijft nuchter en laat zien dat politiek niet onbereikbaar hoeft te zijn. Haar Friese achtergrond draagt daar alleen maar aan bij: rechtdoorzee, praktisch en zonder poespas. Dat maakt dat mensen die normaal geen interesse hebben in Haagse kwesties, wel op haar berichten klikken. Ze slaat een brug tussen politiek en het dagelijkse leven. En dat is precies waar veel burgers behoefte aan hebben.

Een factor van betekenis binnen de BoerBurgerBeweging

Binnen de BBB is Femke Wiersma uitgegroeid tot een van de meest zichtbare gezichten. Waar Caroline van der Plas vooral landelijke bekendheid verwierf door haar rol als partijleider in functionele debatten, brengt Femke een andere dynamiek mee. Ze benadrukt de menselijke kant van politiek en laat zien dat je als minister of bestuurder ook gewoon jezelf kunt blijven.

Haar kennis van het platteland, haar brede netwerk binnen agrarische kringen en haar vermogen om ingewikkelde thema’s begrijpelijk uit te leggen, maken haar waardevol voor de partij. Tegelijkertijd vormt ze een nieuwe generatie politici die goed begrijpt dat zichtbaarheid en persoonlijkheid onderdeel zijn van de moderne democratie.

Een voorbeeld voor jonge vrouwen in de politiek

Wat veel mensen waarderen aan Femke Wiersma, is dat ze laat zien dat politiek niet betekent dat je jezelf moet aanpassen aan een vooraf bepaald plaatje. Je hoeft niet te verdwijnen in een uniform van donkerblauwe pakken om serieus genomen te worden. Sterker nog, door trouw te blijven aan jezelf, kun je juist sterker staan.

Voor jonge vrouwen die overwegen een politieke loopbaan te starten, is Wiersma een inspiratiebron. Ze laat zien dat een combinatie van professionaliteit, authenticiteit en eigen stijl niet alleen mogelijk is, maar zelfs een kracht vormt.

Politiek hoeft niet afstandelijk te zijn

Of je nu fan bent van de BoerBurgerBeweging of niet: het valt moeilijk te ontkennen dat Femke Wiersma een frisse verschijning is in Den Haag. Ze heeft een stijl die binnen de politieke wereld uniek is, maar altijd binnen professionele kaders blijft. Ze brengt kleur, energie en benaderbaarheid in een omgeving die soms juist het tegenovergestelde uitstraalt.

En misschien is dat precies waarom zoveel mensen naar haar kijken: ze maakt politiek begrijpelijker en toegankelijker, zonder dat de inhoud eronder lijdt.

Jade (18) moet nadenken over haar afscheid: “Het moment is aangebroken”

Er zijn verhalen die je even doen stilstaan, hoe druk het leven ook lijkt. Het verhaal van de 18-jarige Jade Kops is er zo één. Terwijl leeftijdsgenoten plannen maken voor studiejaren, vakanties en toekomstdromen, bevindt Jade zich in een compleet andere realiteit. Zij leeft met de wetenschap dat ze ongeneeslijk z!ek is, en dat haar tijd kostbaar én beperkt is. In een indrukwekkend en openhartig Instagrambericht vertelt Jade dat ze nu in de fase is beland waar ze nooit op voorbereid had kunnen zijn: het bespreken van haar afscheid.

Het zijn woorden die keihard binnenkomen — juist omdat ze komen van iemand die nog aan het begin van haar leven zou moeten staan. Jade benoemt het zelf: “Het moment is aangebroken.” En daarmee opent ze eerlijk een hoofdstuk dat zowel hartverscheurend als buitengewoon dapper is.

Diagnose die haar wereld veranderde

In 2021 kreeg Jade te horen dat er een tumor in haar keel was ontdekt. Een boodschap die alles op zijn kop zette. Sindsdien draait haar leven om behandelingen, z!ekenhuisbezoeken, hoop, onverwachte wendingen en het zoeken naar rust en liefde in de momenten die nog wél kunnen. Ondanks alles bleef Jade proberen te genieten van het leven, hoe moeilijk dat soms ook was. Ze deelde haar weg openhartig op sociale media, waardoor duizenden mensen met haar meeleefden.

Maar vorige week kwam er een moment waar zij en haar familie al lang tegenop keken: de uitvaartverzorger stond voor de deur. Het klinkt bijna onwerkelijk voor iemand van haar leeftijd — en toch moest Jade daarmee geconfronteerd worden. Ze beschrijft het moment zelf, met woorden die lezen alsof je naast haar op de bank zit.

“Met bibberende benen zaten we te wachten”

Jade vertelt dat zij samen met haar ouders thuis zat. De spanning vulde de ruimte; niemand wist precies hoe dit moment zou voelen. “We kletsen wat over koetjes en kalfjes,” schrijft Jade, “totdat de deurbel gaat.”

Wat daarna volgt is een scène die bijna filmisch aandoet, maar helaas bittere realiteit is.

Ze staat op, haalt diep adem en loopt naar de voordeur. Aan de andere kant staat een vriendelijke vrouw, die ze begroet en binnenlaat. Maar precies op dat moment schrikt Jade van haar eigen woorden. Ze hoort zichzelf iets zeggen wat voor andere 18-jarigen ondenkbaar zou zijn: “Ik laat een uitvaartverzorger binnen?” Besef en verdriet komen als golven tegelijk binnen. Het voelt alsof de kamer kleiner wordt, stiller, zwaarder.

“Daar zit ik dan. Achttien jaar.”

De uitvaartverzorger neemt plaats, slaat een laptop open en bladert door een boek met opties, locaties en keuzes die gemaakt moeten worden. Jade kijkt toe, hoort woorden voorbij komen over afscheid, over momenten, over details waarvoor een ander normaal vijftig, zestig of zeventig jaar de tijd krijgt om erover na te denken.

Maar Jade is achttien.

“Iemand tegenover mij praat over dingen waar ik nog helemaal niet klaar voor ben,” schrijft ze. Het beeld dat ze schetst is onwaarschijnlijk pijnlijk: een meisje, nog maar net volwassen, dat moet meeluisteren naar onderwerpen die eigenlijk mijlenver van haar zouden moeten liggen.

Tussen slokken thee door ziet Jade dat de vrouw tegenover haar vriendelijk glimlacht. Oppervlakkig kalm, professioneel, meelevend — maar voor Jade voelt het surrealistisch. “Dit gaat toch niet over míj? Niet nu. Niet op deze leeftijd.”

Een gedachtenstorm die geen pauze kent

Terwijl ze probeert te luisteren, weg te blijven van paniek en haar aandacht bij het gesprek te houden, merkt Jade dat haar gedachten alle kanten opschieten. Ze omschrijft het prachtig en tegelijk breekbaar:

“Mijn gedachten bewegen als druppels langs het raam.”

Ze ziet in haar hoofd beelden voorbij schieten die ze helemaal niet wil zien: hoe het afscheid eruit zou zien, wie er zouden zijn, wat het moment zou betekenen. Ze ziet scènes van haar familie, van betraande gezichten, van momenten die niemand op jonge leeftijd zou moeten visualiseren.

Daarom spreekt ze zichzelf toe.
Hard.
Streng.
Dapper.

“Nee, stoppen nu, Jade. Zover is het nog niet.”

Het is die zin die laat zien hoe ongelooflijk sterk ze is. Ze probeert zichzelf terug te halen, adem te halen, te focussen op wat nu nog wél kan. Ze probeert grip te houden op het leven dat ze nog steeds leeft, ondanks alles wat er speelt.

Van strijd naar berusting: een proces zonder handleiding

Het bijzondere aan Jade is hoe open ze blijft in haar woorden. Ze benoemt niet alleen wat ze voelt, maar ook wat ze hoopt. Ze wil dat haar familie straks niet alles alleen hoeft te bedenken. Ze wil dat er rust is, structuur, duidelijkheid.

“Het idee dat we na een aantal gesprekken straks ‘voorbereid’ zijn, geeft rust,” sluit ze af.

Het gebruik van dat woord — voorbereid — laat zien dat Jade bezig is om haar ouders te ontlasten, hoe zwaar het ook voor haarzelf is. Een vorm van liefde die bijna niet in woorden te vatten is.

Grote golf aan steun: “Je schrijft met je hart”

Onder haar bericht stromen de reacties binnen. Mensen noemen haar een talentvolle schrijver, een inspiratie, een voorbeeld in moed en kwetsbaarheid. Maar bovenal zien volgers vooral een meisje dat gigantisch veel kracht toont in een situatie waarin niemand zou willen zitten.

Jade raakt mensen met haar eerlijkheid. Met haar woorden. Met haar wil om, ondanks alles, nog steeds in het moment te leven. En dat blijkt uit de massale steun die ze online ontvangt. Berichten van vreemden, van vrienden, van mensen die zelf soortgelijke situaties hebben meegemaakt — allemaal laten ze weten dat ze met haar meeleven.

Een verhaal dat niemand onberoerd laat

De situatie van Jade is een hartverscheurend voorbeeld van hoe grillig het leven kan zijn. Hoe snel alles kan veranderen. Hoe jong iemand kan zijn en toch met vragen moet leven die normaal pas op hoge leeftijd komen. Het maakt haar verhaal niet alleen verdrietig, maar ook indrukwekkend. Omdat het laat zien hoe veerkrachtig een mens kan zijn, zelfs wanneer de omstandigheden de zwaarste denkbare zijn.

Jade toont dat kwetsbaarheid geen zwakte is maar juist moed. Dat delen een manier kan zijn om grip te houden. Dat woorden kunnen helen — zowel voor haarzelf als voor de mensen die haar verhaal lezen.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Jade Kops (@mijnlevenmetkanker_)

Wat kunnen we leren van Jade?

Dat elk moment waardevol is.
Dat liefde en familie boven alles staan.
Dat openheid anderen kan helpen om nooit weg te kijken van wat moeilijk is.
En dat kracht soms schuilt in precies die momenten waarop je breekt — maar toch dóórgaat.

Jade’s verhaal is rauw, eerlijk en onvergetelijk. Ze laat zien dat zelfs in de moeilijkste fase van het leven lichtpuntjes blijven bestaan, hoe klein ze soms ook zijn.

En precies dat maakt haar woorden zo bijzonder.

De Hanslers en hun Spaanse droom: hoe een realityshow verandert in een onverwachte rollercoaster

De realityserie De Hanslers: van de Piste naar de Playa werd aangekondigd als een vrolijk, zonnig avontuur over een Brabants gezin dat een nieuw leven probeert op te bouwen onder de Spaanse zon. De insteek: de familie Hansler wil een eigen strandtent openen in Alicante, een plek die volgens hun visie warmte, gezelligheid en ontspanning moet uitstralen. Maar zoals bij elke grote droom blijkt ook hier dat niet alles zo eenvoudig verloopt als vooraf gehoopt — en dat achter de schermen soms meer speelt dan je als kijker kunt vermoeden.

Vanaf de eerste minuten van de serie wordt duidelijk dat het project grootser is dan alleen een verhuizing naar de playa. Het gaat om vergunningen, samenwerkingen, investeringen, planning, locatiekeuzes en eindeloze details die opeens allemaal tegelijk aandacht vragen. De Spaanse bureaucratie blijkt niet te vergelijken met de directe aanpak waar Brabanders aan gewend zijn. Het tempo ligt lager, afspraken lopen anders en niets gaat zo snel als het gezin vooraf had gedacht. Precies dat maakt het programma aantrekkelijk voor de kijker: het laat zien hoe een droom vorm krijgt, maar ook hoe frustraties ontstaan wanneer de werkelijkheid tegenvalt.

Een familie die wil bouwen aan een toekomst in Spanje

Het centrale element in de serie is de ambitieuze opening van Beachclub Tammies, de naam die de Hanslers vol trots op hun nieuwe onderneming willen plakken. Het doel van de strandtent is helder: een kleurrijke, sfeervolle plek creëren waar toeristen én locals terechtkunnen voor muziek, cocktails, gezelligheid en een ontspannen vibe.

Mike, die van nature vrij praktisch is ingesteld, probeert vooral de technische en zakelijke kant van het project te overzien. Denk aan vergunningen, gesprekken met de gemeente, logistieke keuzes en het uitzoeken van leveranciers. Hij probeert daarbij balans te vinden tussen ambitie en realiteit, wat soms lastig is wanneer deadlines elkaar overlappen.

Monique, die als het gezicht van de familie wordt neergezet, stort zich volledig op elk detail van het interieur en de uitstraling. Geen menukaart, barkruk, lampion of placemat ontkomt aan haar aandacht. Waar anderen sneller zouden loslaten, neemt Monique juist de leiding en wil ze alles perfect hebben. Dat zorgt soms voor irritatie of botsingen binnen de familie, maar laat ook de passie zien die zij heeft voor het project.

De serie toont daarmee een mix van humor, chaos, spanning en ondernemerschap. Het streven naar een nieuwe toekomst in Spanje is zichtbaar oprecht, en de kijker leeft mee met de ups en downs die onvermijdelijk zijn wanneer je op buitenlandse grond probeert iets nieuws op te bouwen.

Critici zetten vraagtekens: hoe echt ís het avontuur?

Hoewel De Hanslers bedoeld lijkt als een vrolijk inkijkje in een groot avontuur, ontstond al snel de nodige discussie over de echtheid van wat er op televisie verschijnt. Vooral de relatie tussen Mike en Denise, die in de serie een prominente rol krijgt, zorgt voor veel vragen.

Volgens verschillende bronnen zou de relatie tussen de twee al beëindigd zijn vóórdat de opnames begonnen. Fans én critici vragen zich daardoor hardop af of Denise speciaal teruggehaald werd voor de serie, om het verhaal rond te maken en spanning toe te voegen. De timing van bekendmakingen, beelden die online opdoken en uitspraken van betrokkenen zorgen ervoor dat een deel van het publiek zijn twijfels heeft bij de authenticiteit van het programma.

Juicekanalen, waaronder RealityFBI, stellen zelfs dat er een groot deel in scène gezet is. Hoewel niets daarvan officieel bevestigd is, zorgt het wel voor een stroom aan reacties. Sommige kijkers vinden het nog steeds vermakelijk, anderen haken af omdat zij liever echte verhalen zien dan situaties die te glad ogen.

Monique zelf kreeg het daarbij zwaar te verduren. Zij werd al gezien als een van de opvallendste figuren van het programma, maar critici vinden haar in de serie zó aanwezig dat de term “tenenkrommend” regelmatig valt. Toch kijken juist daardoor veel mensen: ze kunnen zich eraan ergeren, maar het blijft tegelijkertijd verslavende televisie.

Beachclub Tammies: droom of decor?

Het grootste twistpunt ontstaat echter bij de strandtent zelf. RealityFBI publiceerde in de zomer beelden van de locatie waarop te zien zou zijn dat Beachclub Tammies geen enkele dag echt open is geweest voor publiek. Volgens het kanaal zou de locatie uitsluitend gebruikt zijn voor opnames, decorstukken en marketing, maar niet voor daadwerkelijk bedrijfsvoering.

Daarbovenop is inmiddels op Google te lezen dat de beachclub ‘permanent gesloten’ is. Dat roept de vraag op of de onderneming ooit daadwerkelijk volledig operationeel is geweest, of dat de plannen onderweg vertraagd, aangepast of zelfs stopgezet zijn.

Hoewel er vanuit het gezin geen officiële verklaring is gegeven, lijkt het avontuur in Alicante in ieder geval niet te zijn geworden wat het volgens de eerste plannen had moeten zijn. Voor veel kijkers voelt dat als een teleurstelling, juist omdat de serie zo sterk startte met de droom van iets nieuws opbouwen in het buitenland.

Waarom blijft De Hanslers tóch zo populair?

Ondanks de kritiek, de speculaties en de vragen rond de echtheid, blijft de serie opmerkelijk goed bekeken. Veel kijkers noemen het “irritainment”: televisie waar je je aan ergert, maar die je toch aan laat staan omdat het simpelweg fascinerend blijft om te volgen.

Het concept werkt omdat het inspeelt op herkenbare thema’s: familiebanden, dromen najagen, botsende karakters en de chaos die ontstaat wanneer mensen te dicht op elkaar zitten tijdens een grote verandering. De Hanslers laten zien hoe mooi én ingewikkeld het leven in het buitenland kan zijn, iets waar veel Nederlanders met emigratieplannen juist benieuwd naar zijn.

Daarnaast speelt de persoonlijkheid van Monique een grote rol. Of mensen haar nu geweldig vinden of totaal niet kunnen verdragen: ze roept emotie op. En emotie zorgt voor gesprekken, clicks, meningen en kijkcijfers — iets waar elke realityserie uiteindelijk op drijft.

Het einde van het avontuur in Alicante?

Voor nu lijkt het erop dat de droom van Beachclub Tammies ten einde komt. Of de familie zelf nog openheid zal geven over de achtergrond, toekomstplannen of het daadwerkelijke verloop van hun onderneming, moet de komende tijd blijken.

Wat vaststaat, is dat de serie voorlopig genoeg stof biedt voor discussie. De Hanslers hadden gehoopt te laten zien hoeveel werk er achter een emigratie en een horecazaak zit, en dat doel hebben ze zeker bereikt — al is het misschien niet op de manier die ze vooraf voor ogen hadden.

De vraag is nu: hoe gaat de familie verder? Keert iedereen terug naar Nederland? Komt er een nieuwe serie? Of komt er tóch nog een verrassende wending in Spanje?

Eén ding is zeker: de kijker blijft kijken. Want net als bij andere realitysuccessen geldt ook hier…

Je ergert je suf — maar je kunt toch niet wegzappen.

Wierd Duk slaat terug: hoe één talkshow-uitzending uitgroeide tot een nationale mediastorm

Wat begon als een ogenschijnlijk gewone talkshow-uitnodiging, groeide binnen enkele dagen uit tot een van de meest besproken mediagebeurtenissen van de week. Journalist Wierd Duk, bekend van zijn uitgesproken analyses en scherpe columns, zit opnieuw midden in een storm die niet alleen hemzelf raakt, maar ook de manier waarop talkshows werken — en hoe gasten daarover worden geïnformeerd.

Zaterdagavond liep het flink mis toen Duk tijdens een live-uitzending van het EO-programma Dit is de Week abrupt opstond en de studio verliet. Zijn vertrek werd binnen minuten gedeeld op sociale media en ontplofte binnen een uur op X. De kritiek, steunbetuigingen, meningen en tegenmeningen volgden elkaar razendsnel op. Maar nu, enkele dagen later, heeft Duk zelf de lont nog dieper in het kruitvat gestoken door een appgesprek openbaar te maken dat volgens hem bewijst dat hij verkeerd is voorgelicht vóór zijn deelname.

De kwestie raakt een gevoelige snaar: hoe eerlijk zijn talkshows over hun bedoelingen? En hoe gaan redacties om met gasten die niet vermoeden dat er een stevige confrontatie op hen wacht?

Wat gebeurde er in de uitzending?

De uitzending waar alles mee begon, had volgens Duk een duidelijk thema: de joods-christelijke cultuur in Nederland en de manier waarop die cultureel en maatschappelijk onder druk staat. Een onderwerp waarover hij vaker schrijft, spreekt en debatteert.

Toen hij de studio binnenkwam, verwachtte hij volgens eigen zeggen een serieus, inhoudelijk gesprek. Maar dat draaide anders uit.

Naast hem aan tafel zat opiniemaker Ronit Palache, die bekendstaat om haar scherpe observaties en uitgesproken mening. In plaats van een filosofisch debat over cultuur en waarden, opende ze vrijwel direct met kritiek op Duk zelf. Ze haalde uitspraken uit zijn podcasts aan, legde de nadruk op zijn toonzetting en stelde dat hij “apocriefe verhalen” verspreidt, onder meer over een eerder door hem genoemd risico in Moerdijk.

De toon was confronterend en voor Duk zichtbaar onverwacht. Binnen een paar minuten voelde hij zich, naar eigen zeggen, aangevallen in plaats van uitgenodigd tot gesprek. Zijn irritatie liep op, hij brak in, uitte zijn ongenoegen en zei uiteindelijk:

“Hier ben ik niet voor gekomen.”

Daarna stond hij op, liep de studio uit en liet presentatrice Margje Fikse en de rest van de tafel verbijsterd achter.

De online ontploffing — steun én kritiek

Binnen minuten werd het fragment gedeeld op sociale media. De hashtag #WierdDuk begon te trenden. Kijkers reageerden massaal, en het viel op hoe verdeeld de meningen waren.

Een greep uit de reacties:

• “Volkomen terecht dat hij opstond. Dit was een hinderlaag.”

• “Als journalist moet je tegen kritiek kunnen. Dit was niet professioneel.”

• “Duidelijk dat hij niet wist wat hem te wachten stond.”

• “Dit hoort bij het debat. Je weigert toch niet zomaar een gesprek?”

Die verdeeldheid zorgde ervoor dat het onderwerp niet bleef hangen bij het incident zelf, maar uitgroeide tot een bredere discussie over media, transparantie en vertrouwen.

EO verklaart: ‘Hij wist dat dit eraan zat te komen’

Omdat de ophef bleef groeien, bracht de EO al snel een verklaring naar buiten. Volgens de omroep was er wél duidelijk gecommuniceerd dat Palache stevige kritiek had op Duk en dat ze die wilde uiten aan tafel.

De redactie benadrukte dat Duk vooraf was geïnformeerd over de aard van het gesprek en dat hij dus niet verrast kon zijn door de persoonlijke wrijving. Sterker nog: volgens de EO was dat precies de reden om hem en Palache samen uit te nodigen.

De verklaring klonk als een poging om rust te creëren, maar zorgde voor het tegenovergestelde.

Want niet veel later kwam Duk zelf met tegenbewijs.

Wierd Duk deelt appgesprek: ‘Dit klopt niet wat jullie zeggen’

Duk plaatste op X screenshots van de uitnodiging die hij had ontvangen. In dat gesprek werd hem een “mooi, uitgebreid gesprek over de verdediging van de christelijke cultuur” beloofd. Palache werd slechts genoemd als iemand met een andere achtergrond en een aanvullende blik.

Nergens, zo benadrukt Duk, stond dat hij zich moest voorbereiden op scherpe persoonlijke kritiek of op een debat over zijn journalistieke integriteit. Volgens hem was het gesprek totaal anders gepresenteerd dan het in werkelijkheid bleek te zijn.

Duk schreef:

“Bij volledige informatie was ik nooit gekomen. Ik was uitgenodigd onder valse voorwendselen.”

Hij noemde de EO-reactie daarop “een onwaarheid” en benadrukte dat hij normaal gesproken privécommunicatie nooit deelt, maar nu geen andere keuze zag omdat hij zich slachtoffer voelde van verdraaiing.

Een groter vraagstuk komt bovendrijven

Het incident rond Duk staat niet op zichzelf. De afgelopen jaren zijn er vaker discussies geweest over de manier waarop talkshows gasten benaderen. Vooral wanneer het gaat om gevoelige thema’s — politiek, cultuur, religie — lopen gasten soms in situaties die niet overeenkomen met hun verwachting.

Het geval-Duk raakt precies aan dat pijnpunt:

• Hoe eerlijk moeten redacties zijn over de invalshoek?

• Moet een gast altijd weten dat hij een confrontatie tegemoet gaat?

• Wanneer wordt kritische journalistiek een hinderlaag?

• En hoever mag een talkshow gaan in het verrassen of “uitlokken” van reacties?

Kijkers zien steeds vaker dat talkshows leunen op spanning, botsing en virale fragmenten. Voorstanders noemen dat dynamiek. Kritische kijkers noemen het onveilig en manipulatief.

In dit geval lijkt de kloof tussen omroep en gast groter dan ooit.

Waarom Duk zo fel reageert

Wierd Duk is niet iemand die snel terugdeinst voor debat. Hij heeft veel discussies gevoerd, ook met tegenstanders, en is vertrouwd met stevige kritiek. Juist daarom viel het velen op dat hij deze keer opstond en wegliep.

Volgens hem zit daar een principiële reden achter.

Hij zegt dat een discussie alleen zin heeft als alle partijen weten waar het gesprek over gaat, en als er geen sprake is van vooraf ingestelde valkuilen. Zijn vertrek was volgens hem een reactie op het gevoel dat het gesprek niet eerlijk was opgezet.

Daarnaast voelde hij zich persoonlijk aangevallen op een manier die volgens hem niets meer te maken had met het topic.

Zijn woorden:

“Ik was uitgenodigd voor een inhoudelijk gesprek. In plaats daarvan werd er karaktermoord gepleegd.”

Dit is een leugen van @DIT_eo Mij was verteld dat Palache het niet eens is met mijn nadruk op het belang van onze joods-christelijke wortels. Mij is niets gezegd over haar eventuele bezwaren tegen mijn ‘werkwijze’. In dat geval was ik niet eens gekomen. Dus get your act together… pic.twitter.com/NfmG26nWpU

— Wierd Duk ܦܝܪܬ ܕܘܟ (@wierdduk) November 24, 2025

De weg vooruit — of een ruzie die nog niet voorbij is

De storm rond de uitzending lijkt nog lang niet te zijn gaan liggen. Zowel de EO als Duk blijven bij hun versie van het verhaal. En doordat Duk privé-apps deelde, is er nu nóg meer voer voor discussie.

Wat opvalt:

• Journalisten debatteren onderling over de grenzen van talkshowjournalistiek.

• Politici mengen zich in de kwestie, vaak met grote woorden over framing, transparantie of polarisatie.

• Kijkers twijfelen wat ze moeten geloven, want beide kanten vertellen een compleet ander verhaal.

Het incident laat zien hoe broos het vertrouwen is tussen talkshows en hun gasten — en hoe snel een verkeerd ingeschat gesprek kan uitmonden in landelijke ophef.

Slot: het gesprek dat nooit gevoerd werd

Ironisch genoeg ging de uitzending maar nauwelijks over het oorspronkelijke onderwerp: de joods-christelijke cultuur. In plaats daarvan werd het een voorbeeld van hoe datzelfde maatschappelijke debat vastloopt door miscommunicatie, onderlinge vurigheid en verschillen in verwachtingen.

Of er een vervolg komt? Dat is nog niet duidelijk.

Maar één ding staat vast:

De manier waarop dit ging, zal nog lang worden besproken — niet alleen vanwege Wierd Duk, maar vooral vanwege de vraag hoe open, eerlijk en respectvol talkshows moeten zijn in een tijd waarin de hele wereld meekijkt.

Peter Gillis, een naam die de afgelopen jaren synoniem is geworden met succes in de Nederlandse recreatiebranche, heeft een flinke reputatie opgebouwd met zijn populaire televisieprogramma ‘Massa is Kassa’ op SBS6. Met een indrukwekkend aantal vakantieparken onder zijn beheer trekt Gillis jaarlijks honderdduizenden bezoekers. Een van de parels in zijn collectie is Park Hengelhoef, bekend om zijn uitgebreide zwemfaciliteiten. Maar ondanks de grandeur van zijn parken, lijkt er achter de schermen iets mis te gaan.

Een Blik op Park Hengelhoef

Park Hengelhoef, gelegen in een prachtige omgeving, staat bekend om zijn subtropisch zwemparadijs, compleet met grote glijbanen en een wildwaterbaan. Op papier klinkt het als de perfecte bestemming voor gezinnen en avonturiers. Echter, de praktijk lijkt anders te zijn, zoals blijkt uit verschillende recensies en persoonlijke ervaringen van bezoekers.

Onderhoud en Kostenbesparing

Peter Gillis staat bekend om zijn strakke financiële beleid. Hij let nauwlettend op de kosten en probeert waar mogelijk te besparen, ook als het gaat om het onderhoud en de renovatie van zijn parken. Dit kostenbesparende beleid heeft echter een keerzijde. Na jaren van bezuinigingen is het gebrek aan onderhoud en de keuze voor de laagste prijs goed zichtbaar geworden in de parken, en dit blijft niet onopgemerkt door de bezoekers.

Recensie van XtremeRides

Het YouTube-kanaal XtremeRides, beheerd door een enthousiaste recensent van pretparken en zwembaden, bracht onlangs een bezoek aan het zwembad van Park Hengelhoef. De recensent, die alles filmt en uitprobeert wat het park te bieden heeft, was zeer kritisch over de staat van het zwembad.

Kritische Blik op het Zwembad

In zijn recensie deelde de man achter XtremeRides zijn ongenoegen over het zwembad. “Sinds het programma ‘Massa is Kassa’ op televisie is, heb ik geen Oostappen zwembad meer bezocht,” begint hij zijn video. “Wat een anti-reclame die serie en wat slecht. Dat je 80 miljoen hebt, ermee pronkt en je parken er dramatisch bij liggen. Het maakt je gewoon woest.”

Hij beschrijft zijn eerdere ervaringen met het zwembad, die consistent negatief waren. “Ik heb dit bad vaker bezocht en nooit is het goed geweest. Of het was vies, of het was kapot.” Zijn verwachtingen waren laag, ondanks dat het zwembad in 2022 volledig gerenoveerd zou zijn. “In deze video gaan we met een kritische blik door het bad heen. Voor de duidelijkheid, Peter is trots op dit zwembad. Neem dat mee in de review,” voegt hij eraan toe.

De Werkelijkheid van de Renovatie

Ondanks de recente renovatie lijkt er weinig verbeterd te zijn aan de staat van het zwembad. De recensent wijst op verschillende problemen, variërend van vuile faciliteiten tot kapotte onderdelen. Zijn conclusie is duidelijk: de kwaliteit van het zwembad is ver onder de maat, zeker gezien de trots die Peter Gillis uitstraalt over zijn park.

Bezoekerservaringen

De ervaringen van de recensent worden bevestigd door talrijke bezoekersrecensies online. Veel gasten klagen over de slechte staat van de faciliteiten en de schijnbare desinteresse in goed onderhoud. Het lijkt erop dat de bezuinigingen van Peter Gillis een negatieve impact hebben op de algehele ervaring van de bezoekers, wat resulteert in een groeiend aantal ontevreden gasten.

Balans tussen Kostenbesparing en Kwaliteit

Het beheer van grote vakantieparken zoals die van Peter Gillis vereist een delicate balans tussen kostenbesparing en het waarborgen van kwaliteit. Terwijl Gillis ongetwijfeld veel succes heeft geboekt met zijn financiële strategieën, lijkt het erop dat de huidige staat van sommige parken, zoals Park Hengelhoef, de gevolgen ondervindt van te veel besparen.

De Toekomst van Gillis’ Vakantieparken

Het is duidelijk dat Peter Gillis voor een uitdaging staat. Het behouden van zijn reputatie en het blijven aantrekken van bezoekers vereist een herziening van zijn onderhoudsbeleid. Het vinden van een evenwicht waarbij zowel de kosten beheerst worden als de kwaliteit van de parken gewaarborgd blijft, is cruciaal voor het toekomstige succes van zijn bedrijf.

Conclusie

Peter Gillis heeft met zijn programma ‘Massa is Kassa’ een herkenbare merknaam gecreëerd in de recreatiesector. Echter, de kritiek die hij krijgt op de staat van zijn vakantieparken, met name Park Hengelhoef, werpt een schaduw over zijn succes. Het is essentieel voor Gillis om de feedback van bezoekers serieus te nemen en te investeren in het onderhoud en de kwaliteit van zijn parken. Alleen dan kan hij ervoor zorgen dat zijn parken niet alleen in naam groot zijn, maar ook in beleving en kwaliteit.

Diep verdriet voor Alex uit Over Mijn Lijk: nieuwe bult blijkt opnieuw een agressieve tum0r

Het jonge gezin van Alex, bekend uit seizoen acht van Over Mijn Lijk, beleeft opnieuw een buitengewoon zware periode. In een openhartige blog deelt zijn vrouw Linda dat er slecht nieuws is binnengekomen: de nieuwe bult op Alex’ hoofd blijkt opnieuw een kwaadaardige tum0r. Een mededeling die, hoe zeer zij het ook zagen aankomen, keihard binnenkomt bij het gezin. De woorden die Linda kiest zijn vol emotie, machteloosheid en tegelijkertijd verbazing over hoe snel alles nu weer gaat. “De tranen weten zich een weg naar buiten te duwen,” schrijft ze — een zin die de omvang van het moment in één klap voelbaar maakt.

Een periode vol hoop — maar ook constante alertheid

Linda begint haar blog met het beschrijven van het gevoel dat ze niet goed weet hoe ze dit nieuws moet verwoorden. Dat is begrijpelijk: de afgelopen maanden verliepen in een fragiele balans tussen hoop, herstel en voortdurende alertheid.

Veertien weken geleden onderging Alex zijn eerdere operatie. Het was de tweede keer dat artsen een sarcoom uit zijn schedel moesten verwijderen. Het gezin wist dat de risico’s aanwezig bleven, maar hoopte op rust na de ingreep.

Helaas merkte Alex al vrij snel dat er een nieuwe bult ontstond op een andere plek. Dat zorgde voor pijn, ongemak en een herkenbare angst — de angst dat er iets opnieuw mis kon zijn. Linda schrijft dat ze al eerder aanvoelde dat de situatie zorgelijk kon zijn: “Ik had het donkerbruine vermoeden dat de sarcoom op de nieuwe plek aan het groeien was.”

Deze intuïtie maakte dat ze snel contact zocht met de behandelend artsen, die besloten om de scan te vervroegen. Het wachten op de uitslag was zenuwslopend, maar niets had hen kunnen voorbereiden op de ernst van de bevindingen.

De uitslag: veel ernstiger dan gehoopt

Helaas blijkt dat de bange voorgevoelens écht uitkwamen. Linda deelt in haar blog met zichtbare ontzetting dat de tum0r niet alleen is teruggekeerd, maar ook op meerdere plekken actief is.

Ze schrijft:

“De sarcoomtum0r is inderdaad op de plek waar de nieuwe bult zit gegroeid. Maar ook in het voorhoofd, de zijkant, onder de neppe schedel, door het hersenvlies en over de schedelrand.”

Het is niet alleen de ontdekking zelf die hard binnenkomt, maar ook het ongekend hoge tempo waarin alles zich ontwikkelt. “Ongelooflijk hard gegaan,” noteert Linda. “Dit tempo hadden we niet verwacht.”

Het gezin wordt opnieuw geconfronteerd met het feit dat hun situatie fragiel blijft — en dat ze leefden in een rustperiode die plotseling lijkt verbroken.

Verslagenheid en machteloosheid

Het nieuws raakt Alex en Linda diep. Niet alleen omdat hun eigen toekomst opnieuw op losse schroeven staat, maar vooral omdat ze het liefst hun jonge zoontje Aaron willen beschermen tegen deze onzekerheid.

Linda verwoordt hun gevoel van machteloosheid op een hartverscheurende manier:

“Wat gaan we nu aan Aaron vertellen? We willen zo graag doen alsof het er niet is. Maar dat kan niet, want de tranen weten zich een weg naar buiten te duwen.”

Het gezin probeert sterk te blijven, maar dit soort momenten confronteert hen direct met de realiteit: er bestaat geen pauzeknop, geen moment waarop ze kunnen zeggen “we doen even alsof het goed gaat.”

Disneyland voor Kerst: nog wél, maar mogelijk eerder

Te midden van al deze zorgen had het gezin een korte vakantie gepland rond de kerstdagen — een bezoek aan Disneyland, een plek vol lichtjes, fantasie en even ontsnappen aan alles.

Linda schrijft:

“Met de arts besproken vandaag en even wachten op dinsdag, maar waarschijnlijk moeten we Disney vervroegen. Geeft niks, als we maar kunnen gaan.”

Het gezin probeert vast te houden aan deze plannen, al moet het misschien worden aangepast. Het feit dat ze willen gaan, zegt veel. Niet omdat ze de werkelijkheid ontkennen, maar omdat ze momenten van licht blijven zoeken — juist nu de wolken zo donker boven hen hangen.

De impact van steeds slechter nieuws

Wie Alex en Linda al langer volgt, weet dat ze een lange weg achter de rug hebben. Hun deelname aan Over Mijn Lijk bracht hun verhaal bij een groot publiek, en veel kijkers bleven hen daarna volgen via social media en blogs.

Alex is iemand die altijd hoop blijft uitstralen — ook when de omstandigheden zwaar zijn. Linda is de stem die alles eerlijk en openhartig deelt. Die dynamiek zorgt ervoor dat veel mensen zich verbonden voelen met hun gezin.

Het nieuwe nieuws zorgt dan ook voor een gevoel van collectieve verslagenheid bij de vele volgers die met hen meeleven. Vaak reageren mensen met steunbetuigingen, lieve berichten, kaarsjes en wensende woorden. Het is duidelijk dat het gezin deze steun enorm waardeert.

Een pijnlijk parallel: nieuw seizoen Over Mijn Lijk

Alsof het nieuws rond Alex nog niet pijnlijk genoeg is, speelt er op de achtergrond nog iets anders. Binnenkort start het elfde seizoen van Over Mijn Lijk. Vorige week werd bekend dat twee deelnemers uit dat nieuwe seizoen inmiddels al zijn weggevallen.

Het zorgt voor een dubbele emotionaliteit in de community rondom het programma. Voor veel mensen benadrukt het opnieuw hoe kwetsbaar het leven is en hoe waardevol elke dag kan zijn — vooral voor gezinnen die leven met z!ekte, onzekerheid en telkens terugkerende uitslagen.

Hoe nu verder?

Wat de komende weken gaan brengen, is voor Alex, Linda en Aaron onduidelijk. De artsen denken mee, plannen worden bijgesteld, behandelingen worden bekeken.

Maar in het midden van dat alles blijven zij zich richten op waar ze wél invloed op hebben:

• samen zijn

• herinneringen maken

• momenten van licht koesteren

• eerlijk communiceren met elkaar

• en vasthouden aan liefde, hoe zwaar de omstandigheden ook worden

Het is een situatie die niemand zich wenst — maar de openhartigheid waarmee Linda de situatie beschrijft, raakt veel mensen diep. Het maakt duidelijk hoe waardevol het is dat zij hun verhaal willen blijven delen, ook nu het moeilijker is dan ooit.

De Hanslers trappen af met chaos, emotie én een stortvloed aan kritiek: zo viel de eerste aflevering in de smaak

Maandagavond maakte Nederland eindelijk kennis met De Hanslers: van de Piste naar de Playa, de langverwachte realityserie waarin het gezin Hansler — en vooral moeder Monique — centraal staat. Al wekenlang werd er druk gespeculeerd over de inhoud, de dynamiek binnen het gezin en de rol van Denise, die kort vóór de première haar relatiebreuk met Mike bekendmaakte. Daardoor hing er rond de start van het programma al een geladen sfeer: nieuwsgierigheid, irritatie én verwachtingen die torenhoog waren.

De eerste aflevering liet in één klap zien waarom dit programma zoveel stof doet opwaaien: het is een mix van drukte, familiebanden die onder spanning staan, liefdesperikelen, humor, ongemak én een enorme dosis persoonlijkheid. En die persoonlijkheid komt vooral van één iemand: Monique Hansler, de moeder van Mike, die de aflevering volledig naar zich toe trok — op een manier die kijkers óf vermakelijk, óf ronduit vermoeiend vonden.

Een binnenkomer vol chaos — alsof je een drukke groepsapp binnenloopt

Vanaf de eerste minuut werden kijkers ondergedompeld in het leven van de familie Hansler. Niet langzaam opbouwen, geen rustige introductie — De Hanslers begon alsof je een volle groepschat opent waarin iedereen tegelijk praat, appt, klaagt en lacht.

Camerabeelden volgden Mike, vader Peter, ex-vriendin Denise én natuurlijk Monique door hun nieuwe leven aan de Spaanse kust. Er werd verhuisd, geklust, gediscussieerd en gelachen, maar vooral: er werd door elkaar heen gepraat.

Veel kijkers beschreven de aflevering hetzelfde: “Het voelt alsof je midden in een gesprek valt dat al uren bezig is.”

Toch zat daar ook de charme: geen gepolijste dialogen, geen ingestudeerde scènes, maar een realitypakket dat ongefilterd aanvoelde. Althans… ongefilterd tot op het punt dat het ongemakkelijk werd.

Monique Hansler: het kloppende hart én de grootste bron van ophef

Wie De Hanslers kijkt, kan onmogelijk om Monique heen. Ze is warm, aanwezig, energiek, maar bovenal: ze houdt nergens haar mond over. En dat valt niet altijd in de smaak.

In de eerste aflevering sprong Monique direct in het diepe: ze bemoeide zich met Mikes keuzes, de inrichting van de beachclub, de planning, de boodschappen, de sfeer én natuurlijk… met Denise.

Voor sommigen is het goud:

• “Zij maakt het programma, zonder haar was het saai.”

Anderen konden het minder waarderen:

• “Ik kijk naar Monique en voel mijn bloeddruk stijgen.”

• “Waarom praat ze overal dwars doorheen?”

• “Ze is het gezelligste drama dat je niet in je eigen familie wil.”

Het meest besproken moment was haar houding tegenover Denise. Er hing spanning — tastbaar in de lucht, in elke blik, in elk zuchtje ongemak.

Monique bemoeit zich overal mee — en kijkt nergens van weg

Monique stort zich in alles. In de relatieperikelen van Mike en Denise was ze zichtbaar aanwezig. Ze gaf adviezen waar niemand om vroeg, nam beslissingen alsof het haar eigen liefdesleven betrof en maakte opmerkingen die sommigen direct als “te direct” of zelfs “onhandig” bestempelden.

Waar Denise zichtbaar probeerde om rustig, beleefd en gecontroleerd te blijven, zag het publiek hoe Monique zich in elk gesprek wurmde. Soms met goede bedoelingen, soms met scherpe randjes.

Het resultaat: een aflevering die krioelde van ongemakkelijke momenten die tegelijkertijd verslavend waren om naar te kijken.

Kijkers reageren massaal en verdeeld: irritatie én fascinatie

Op sociale media barstte het los. Binnen minuten stond de hashtag #DeHanslers vol met reacties.

Enkele veelgelezen reacties:

• “Monique is de chaos waar ik niet om heb gevraagd, maar die ik blijkbaar wel blijf kijken.”

• “Mijn jeuk krijgt jeuk. Wat een bemoeienis.”

• “Ik ben boos, gefrustreerd én dolblij dat dit bestaat.”

Veel mensen vonden dat Denise, die al in de aanloop naar de serie veel emoties liet zien rondom de breuk, te weinig ruimte kreeg.

Een kijker schreef:

• “Je ziet de ongemakkelijkheid van Denise van de tv af druipen.”

Toch vonden anderen het juist interessant dat de serie zo rauw is.

• “Eindelijk reality die écht reality is — met echte frictie.”

Maxime Meiland schuift aan in de discussie — en heeft geen goed woord over voor Monique

Toen bekend werd dat De Hanslers het tijdslot van De Meilandjes overnam, was het slechts een kwestie van tijd voordat Maxime Meiland zou reageren.

En dat deed ze — uitgebreid én zonder filter.

In haar reactie gaf Maxime aan dat ze de afleveringen zelf niet volledig had gekeken, maar dat ze wél talloze fragmenten op sociale media voorbij had zien komen.

Haar oordeel over Monique was helder:

“Die moeder vind ik zó pittig! Ik schrok er echt van. Ik dacht: hoe? hoe? hoe?”

En over Denise zei Maxime:

“Ik had gewoon helemaal met dat kind te doen. Je zag de ongemakkelijkheid van de tv afkomen.”

Veel kijkers voelen hetzelfde: dat Denise, nog herstellende van liefdesverdriet, opnieuw in een rollercoaster belandde door de manier waarop Monique zich opstelde.

Is dit irritatie-tv of verslavende reality? Waarschijnlijk allebei

Wat deze eerste aflevering vooral duidelijk maakt, is dat De Hanslers niet halfbakken is. Het is intens, luidruchtig en ogenschijnlijk ongefilterd. Het maakt emoties los — soms warme, maar vaker scherpe.

En dat is precies waarom realityprogramma’s scoren:

• mensen willen drama

• mensen willen echte emoties

• mensen willen frictie

• mensen willen schuren, lachen, zuchten én blijven kijken

De Hanslers biedt dat allemaal.

Monique is de spil, de vonk, de storm én het middelpunt van alle gesprekken. Soms charmant, soms confronterend, soms hilarisch, soms irritant — maar altijd aanwezig.

Zonder haar zou deze serie misschien rustiger, vriendelijker en toegankelijker zijn. Maar óók: minder spraakmakend.

Conclusie: de Hanslers zijn begonnen — en niemand kan er omheen

De eerste aflevering bewijst één ding onomstotelijk: De Hanslers is een programma waar heel Nederland een mening over heeft.

Het is intens, het is druk, het is ongemakkelijk, het is komisch — en het is bijna onmogelijk om niet te blijven kijken.

Of je nu komt voor het drama, de liefde, de ruzies of de Spaanse zon: de serie levert.

En met Monique in de hoofdrol is de kans groot dat de komende afleveringen nog meer stof doen opwaaien.

Het rommelt flink tussen de heren van Vandaag Inside: René van der Gijp, Johan Derksen en Wilfred Genee. De drie iconische gezichten van het populaire programma kregen gisteren een flinke ruzie op televisie, en er lijkt nu zelfs een einde aan het programma te dre!gen. Hoewel de mannen in het verleden vaker ruzie hadden en spraken over het stoppen van het programma, lijkt het deze keer ernstiger dan ooit. René van der Gijp lijkt vastberaden en wil serieus overwegen om de stekker eruit te trekken. De aanleiding? Een vurige discussie waarin Johan Derksen het programma een “k*tprogramma” noemde.

Het Begin van de Ruzie

De ruzie begon met een relatief onschuldig gesprek over een optreden. Plotseling liet Johan Derksen echter weten dat hij Vandaag Inside eigenlijk helemaal niet zo leuk meer vindt. Hij noemde het zelfs een “k*tprogramma”. Dit schoot bij René en Wilfred in het verkeerde keelgat.

Wilfred Genee probeerde aanvankelijk de situatie te sussen en kwam met een tussenkomst: “Het gaat uiteindelijk in het leven, Johan, om wat je zelf leuk vindt, toch?” Maar Johan raakte direct geïrriteerd door die opmerking en reageerde fel: “O, dan moet ik hier direct weg.” Dit zette de toon voor de rest van het gesprek.

Wilfred bleef rustig en trok een duidelijke conclusie: “Jij vindt dit programma eigenlijk niet leuk meer, hè?” Johan bevestigde dit: “Nee, ik vind dit niet leuk.” Wilfred vervolgde: “Je vindt het eigenlijk een ktprogramma, toch?” Tot ieders verbazing gaf Johan zonder aarzeling toe: “Ja, ik vind het een ontzettend ktprogramma.”

Het Escaleren van de Ruzie

Op dat moment sloeg de sfeer helemaal om. René van der Gijp, die tot dan toe relatief stil was gebleven, besloot zich ermee te bemoeien en vroeg scherp: “Wat vind je er k*t aan?” Johan antwoordde koel: “Het is niet mijn programma, inhoudelijk gezien.”

Hierna barstte de bom. René, zichtbaar gefrustreerd, zei: “Als jij er geen zin meer in hebt, dan moeten we ermee stoppen.” Wilfred voegde eraan toe: “Ja, dan moeten we er gewoon lekker mee stoppen, met z’n allen.” René was duidelijk geïrriteerd: “Waar maak je je druk om, Johan?”

Johan reageerde: “Ik maak me nergens druk om, maar jullie blijkbaar wel.” René hield voet bij stuk: “Maar waar maak jij je druk om? We kunnen er toch gewoon mee stoppen?” Johan, enigszins provocerend, antwoordde: “Nou, als jij ermee wil stoppen, dan stoppen we er toch mee?”

Ontevredenheid en Frustratie

De kern van Johan Derksen’s ontevredenheid lijkt dieper te liggen. Hij gaf in het gesprek toe dat hij lang niet altijd met plezier naar zijn werk gaat: “Nou, niet iedere avond, maar vaak rij ik wel met een beetje de pest erin naar huis, ja.” Dit kwam duidelijk als een verrassing voor René, die ironisch reageerde: “Als jij tegen mij zegt: ‘René, vanaf vandaag mag je er alleen nog maar zitten, maar niks meer zeggen’, dat zou ik totaal niet erg vinden. Dan moet die mevrouw alleen dat flesje wijn onder de tafel neerzetten, dan wil ik wel een extra wijntje hebben.”

Toch ging de discussie verder de diepte in, waarbij René Johan verweet zich kinderachtig te gedragen. Hij haalde een recent voorbeeld aan waarin Johan volgens hem te veel aandacht besteedde aan serieuze onderwerpen zoals politiek: “Heb jij nou niet in de gaten dat jij verleden week met meisje Merel een half uur over politiek hebt zitten praten? […] Het is zó kinderachtig, man!”

Johan probeerde zich te verdedigen, maar René was inmiddels woest: “Jij bent niet volwassen! […] Je bent een kinderachtige oude man aan het worden! Die graag aan het woord is!” De ruzie leek geen weg terug meer te hebben, en de spanning tussen de twee mannen werd steeds voelbaarder.

René Dre!gt met Stoppen

De situatie liep zo hoog op dat René van der Gijp nu serieus overweegt om niet langer door te gaan met Vandaag Inside. In een interview met de Volkskrant deed hij een stevige uitspraak: Johan moet zijn woorden over het “ktprogramma” terugnemen, anders zal René niet meer aan tafel verschijnen. “Het is van een triestigheid wat daar gebeurde,” zei René. “Ik zal vanavond ook eerlijk zeggen – en dat meen ik uit de grond van mijn hart – dat ik niet meer aan tafel ga zitten met iemand die zijn eigen programma ‘kt’ noemt. Dat ga ik écht niet doen.”

René maakte duidelijk dat hij vindt dat Johan zijn uitspraak moet terugnemen, omdat het anders onmogelijk is om nog samen te werken: “Ik wil dat hij het terugneemt. Dit is krankzinnig.” Het is duidelijk dat de ruzie diep zit, en dat de toekomst van het programma afhangt van hoe deze situatie wordt opgelost.

Het Einde van Vandaag Inside?

De grote vraag blijft: zal Johan zijn woorden terugnemen? De kans lijkt klein, aangezien Johan Derksen bekendstaat om zijn koppige houding en recht-voor-zijn-raap uitspraken. Mocht hij zijn standpunt niet herzien, dan kan dit weleens het einde betekenen van Vandaag Inside in zijn huidige samenstelling.

Het zou niet de eerste keer zijn dat er spanningen ontstaan binnen het team van Vandaag Inside. In het verleden waren er ook al regelmatig meningsverschillen en ruzies tussen de drie presentatoren, maar deze keer lijkt de situatie ernstiger. René van der Gijp is vastberaden en heeft al duidelijk laten weten dat hij niet van plan is door te gaan onder deze omstandigheden.

Als het programma stopt, zal dat voor veel kijkers een grote teleurstelling zijn. Vandaag Inside is al jarenlang een van de meest bekeken en besproken programma’s op de Nederlandse televisie. De chemie tussen de drie presentatoren, gecombineerd met hun scherpe en soms controversiële uitspraken, heeft ervoor gezorgd dat het programma een vaste schare fans heeft opgebouwd. Het einde van het programma zou een gat achterlaten in het Nederlandse televisielandschap.

Feit is overigens dat over actuele onderwerpen rene totaal niet over mee kan praten, want dan houdt meneer zich angstvallig stil. Als ie al wat zegt zijn het vaak gewone opmerkingen zonder veel inhoud, Johan daarentegen kan dat wel

— Dagmar Nelissen (@CryptoPlanD) September 23, 2024

Johan Derksen heeft gewoon gelijk, Frans Klein wil met Wilfred Genee een #NPO #Op1 woke programma van maken zonder discusie en zeker niet met rechtse mensen. #Gijp voegt niets toe. Luister maar eens op vrijdag 16:00 naar #BNR radio dan begrijp je mijn tweet. #vandaaginside

— René van der Zalm (@ReneZalm) September 24, 2024

Conclusie

De ruzie tussen René van der Gijp, Johan Derksen en Wilfred Genee dre!gt uit te monden in het einde van Vandaag Inside. Johan noemde het programma tijdens de uitzending een “k*tprogramma”, wat voor veel onrust zorgde. René van der Gijp heeft aangegeven dat hij niet meer aan tafel wil zitten zolang Johan deze uitspraak niet terugneemt. Of Johan zijn woorden zal inslikken, blijft nog maar de vraag. Het zou zomaar kunnen dat deze ruzie het einde betekent van een van de populairste televisieprogramma’s van Nederland.

Waarom te vroeg je kerstboom neerzetten volgens een paragnost ‘ongeluk’ brengt – en waarom traditiedeskundigen het daar niet mee eens zijn

Nu de dagen korter worden en de winter langzaam maar zeker zijn intrede doet, krijgen veel mensen kriebels om het huis in kerstsferen te brengen. De feestelijke lichtjes in de straten, de eerste kerstliedjes op de radio en natuurlijk de geur van een vers dennenboompje in de woonkamer zorgen voor dat warme, nostalgische gevoel waar velen naar verlangen. Maar volgens de Britse paragnost Inbaal Honigman is het vroeg optuigen van je kerstboom helemaal geen goed idee. Sterker nog: wie volgens haar te vroeg begint, zou ‘ongeluk’ kunnen uitnodigen.

Een uitspraak die op social media meteen voor veel nieuwsgierigheid, maar ook voor verwarring zorgt. Want wanneer mág je volgens deze paragnost dan wél beginnen? En hoe verhoudt dat zich tot de Nederlandse tradities?

In deze uitgebreide longread zetten we alle inzichten, tradities, waarschuwingen én psychologische effecten overzichtelijk op een rij — zodat jij zelf kunt bepalen wanneer jouw kerstboom het beste tot zijn recht komt.

⭐ De waarschuwing van paragnost Inbaal Honigman

Paragnost en astrologie-expert Inbaal Honigman laat in Britse media weten dat het vroeg optuigen van kerstdecoratie volgens haar geen goed idee is. In haar optiek heeft dat niet alleen te maken met tradities, maar vooral met astrologische invloeden.

De rol van Mercurius retrograde

Volgens Honigman bevindt de aarde zich dit jaar tot 29 november in een astrologische periode die bekendstaat als Mercurius retrograde. Tijdens zo’n periode zouden communicatie, logistiek en planning minder soepel verlopen.

Volgens haar kan dit leiden tot:

• misverstanden bij het kopen van cadeaus

• vertragingen bij bestellingen

• verkeerde leveringen

• rommelige voorbereiding op het feestseizoen

• onrust of frustratie in huis

En dat alles, zo zegt Honigman, kan je “kerstgeluk” verstoren. Haar advies is daarom helder: wacht tot minstens 29 november met het ophangen van kerstversiering.

Waarom juist die datum?

De paragnost wijst erop dat het einde van Mercurius retrograde dit jaar toevallig samenvalt met:

• 1 december, de datum waarop veel mensen traditioneel starten met de kerstdecoratie

• de eerste zondag van de advent, hét symbolische begin van de kerstperiode binnen veel christelijke tradities

Volgens haar is dat een teken dat het “energetisch veilige” moment om te versieren pas dan is aangebroken.

⭐ Maar… traditiedeskundigen kijken er heel anders naar

Hoewel astrologie voor sommigen richting geeft, verschillen experts uit andere vakgebieden van mening. De Nederlandse traditiedeskundige Ineke Strouken vertelt aan NH Nieuws dat Nederland heel andere gebruiken kent als het gaat om het optuigen van de kerstboom.

De ongeschreven Nederlandse regel: eerst Sinterklaas

Strouken legt uit dat we in Nederland simpel gezegd drie feestmomenten na elkaar hebben:

1. Sint-Maarten

2. Sinterklaas

3. Kerstmis

Volgens haar beginnen veel mensen pas aan kerst zodra Sinterklaas het land heeft verlaten. Dit is een gewoonte die al decennialang diepgeworteld zit in de Nederlandse cultuur. Het is niet voor niets dat in veel winkels de kerstafdelingen pas écht losgaan op 6 december.

“Eerst vieren we Sinterklaas, en pas dan komt de kerstboom,” aldus Strouken.

Toch ziet zij ook dat steeds meer mensen daar vanaf wijken. Het vroeg optuigen van kerstdecoratie is namelijk steeds populairder.

⭐ Waarom beginnen mensen tegenwoordig wél vroeg met kerst?

Strouken ziet een trend die ze “kerstpassie” noemt. Steeds meer mensen vinden het heerlijk om wekenlang te genieten van kerstgevoel, lichtjes en warmte — zeker nu donkere dagen soms drukkend kunnen aanvoelen.

Psychologische voordelen van een vroege kerstboom

Uit onderzoek van het Journal of Environmental Psychology blijkt:

• De kerstboom maakt mensen gelukkiger

• Lichtjes en kleuren verhogen het welzijnsgevoel

• Decoratie zorgt voor nostalgische warmte

• De boom helpt mensen stress te verminderen

Volgens psychologen komt dat omdat kerstdecoratie ons herinnert aan:

• tradities

• familie

• kindertijd

• veiligheid

• voorspelbaarheid in een chaotische wereld

Het is dus niet vreemd dat mensen steeds eerder beginnen: het geeft gewoon een goed gevoel.

⭐ Hoe zit het dan met cadeaus kopen in november?

Volgens Honigman zou ook dat “ongeluk” brengen. Ze waarschuwt dat Mercurius retrograde invloed heeft op:

• miscommunicatie

• vertragingen bij pakketdiensten

• verkeerde bestellingen

• onrust bij planning

Maar laten we eerlijk zijn: dat kan óók zonder astrologische redenen voorkomen. Veel pakketdiensten kampen elk jaar met drukte, en Black Friday bestellingen zijn sowieso een chaos.

Of je er dus astrologische waarde aan hecht, is vooral persoonlijk.

⭐ Wanneer moet je de kerstboom weer aftuigen?

Net als bij het optuigen bestaan hier verschillende tradities over.

Volgens de traditie: na Driekoningen (6 januari)

Strouken vertelt dat het oorspronkelijk ongeluk zou brengen om de boom eerder weg te halen. Vroeger liet men de boom tot 6 januari staan, de dag waarop volgens christelijke traditie de drie wijzen bij het kindje Jezus aankwamen.

Maar tegenwoordig? Iedereen doet het anders

De moderne Nederlander volgt zelden nog die vaste datum. Veel mensen ruimen de boom op:

• meteen ná oud en nieuw

• zodra hij begint te strooien met naalden

• wanneer ze weer rust in huis willen

• of juist pas eind januari, omdat ze ervan genieten

Er bestaan geen harde regels meer. Traditie is steeds meer persoonlijke keuze geworden.

⭐ Dus… wanneer mág je de kerstboom nou opzetten?

Dat hangt volledig af van welke visie jij volgt.

Volgens paragnost Inbaal Honigman

→ Vanaf 29 november – als Mercurius retrograde voorbij is.

Volgens Nederlandse tradities

→ Na 5 december, zodra Sinterklaas voorbij is.

Volgens psychologisch onderzoek

→ Wanneer jij er gelukkiger van wordt.

Volgens moderne gezinnen

→ Wanneer het uitkomt.

⭐ Conclusie: kies wat bij jouw huis, energie én planning past

De waarschuwing van Honigman zorgt voor veel gespreksstof, maar uiteindelijk draait het allemaal om één ding: het kerstgevoel mag je nooit laten tegenhouden door angst voor pech.

Of je nu wacht tot de advent, tot ná Sinterklaas, tot het einde van Mercurius retrograde of gewoon tot wanneer je zin hebt — kerst draait om warmte, licht en verbinding.

En soms is precies dát wat mensen midden in november al nodig hebben.